Je was onzeker geworden, vertelde je me. Je lichaam niet meer kunnen vertrouwen. Je zo in de steek gelaten voelen, door je lichaam. Je koos het niet. Het was er opeens. Een hersenbloeding. In totale afhankelijkheid alles weer opnieuw aanleren. Herstellen. Hard werken. Een druk sociaal leven wat opeens stil ligt. Je niets meer kunt. Letterlijk en figuurlijk uit je evenwicht zijn. Opkrabbelen. Een sterke wil. Gemotiveerd worden en dit aangrijpen. Wilskracht tonen, tanden bijten. […]
Read More
Ik zou zo graag je gezicht nog even vast willen houden. Je stem nog even horen. Gewoon even m’n gezicht in je nek leggen, het was zo vertrouwd. Gewoon, dat je even spontaan om het hoekje kijkt. Ik wil je gewoon even kunnen vertellen dat ik van je hou. Je heel erg mis. Ook al zei ik het misschien regelmatig, het feit dat ik het niet meer tegen je kan zeggen doet zo’n pijn. Het […]
Read More
Voor jou, omdat je moeder bent. Belangrijke zorg die jou toevertrouwd is. Jij die iemand liefhebbend mag begeleiden in het opgroeien naar volwassenheid. En zelfs daarna zul jij er altijd als moeder zijn. Voor jou die een moeder heeft. Iemand die je zegt dat het goedkomt. Die trots op je is en van je houdt zonder voorwaarden. Gewoon omdat jij haar kind bent. Bij wie je weet dat je altijd welkom bent zoals je bent. […]
Read More