Ik ben, dus ik overleef!
Deze weblog is een start van een serie van 6 blogs. Ze gaan over karakterstructuren, ook wel maskerstructuren genoemd. Het zijn stuk voor stuk overlevingsmechanismen waarbij de expressie wordt geblokkeerd, als een gevolg van ‘krassen op de ziel’. Er zijn zes verschillende karakterstructuren te onderscheiden, gekoppeld aan de levensfase waarin zich het overlevingsmechanisme kan ontwikkelen. Door het hanteren van dit masker komt iemand niet meer tot zijn recht of hij creëert telkens situaties waarmee hij zijn voorgespiegelde beeld tegenover de ander bevestigd. Zijn taak is weer in contact te komen met zijn kwetsing en dat wat hem ervan weerhoudt om zijn ware zelf te leven. In deze weblog gaat het over de schizoïde karakterstructuur (of ‘onthechte maskerstructuur’). Ofwel, de overlever!
Herkenbaar?
Jij houdt niet van drukte. Je voelt je vaak een ‘buitenstaander’, een vreemdeling op aarde. Je bent eigenlijk altijd alert. Je bent er een kei in om in je hoofd te leven. Connectie met je gevoel is moeilijk voor je, zeggen wat je voelt dus ook. In het middelpunt staan, haat je. Je vermijdt het liefst grote groepen mensen. Van de zijlijn observeren gaat je goed af. Je hebt tijd nodig om alleen te zijn. Je bent goed in het gaan en vertrekken en minder goed in het komen en het blijven. Je houdt van dagdromen, fantaseren. Je hebt ook geldingsdrang en angst voor gezichtsverlies. Je bent gek op kennis en je behoefte om het tot je te nemen is er altijd. Expert zijn in een onderwerp of deeltaak is dát wat jou goed doet. Je intuïtie is bovengemiddeld ontwikkeld en je hebt een creatieve manier van denken. Het spirituele spreekt je aan. Overstijgende denker is je ‘middle name’ en je verbaast je regelmatig dat anderen niet begrijpen wat je bedoelt. Soms voelt het als zijn in een andere dimensie. Je hebt soms het idee dat je maar beperkt onderdeel bent van je eigen leven. Je vermijdt het liefst intieme en gevoelige relaties. Ook heb je graag de controle. Soms doe je alsof en ontbreekt het aan authenticiteit.
Herken je dit? Kijk je in je eigen spiegel?
Dit gun ik jou!
Je wilt hier misschien niet zijn, je voelt geen recht van bestaan. Je voelt jezelf minder waard als een ander. Mensen zijn slecht, belazeren je. Je moet jezelf staande houden. Als je de baas blijft red je het wel. Als je zelfstandig wordt, pakken ze je. Deze overtuigingen maken onderdeel uit van je systeem. Je bent erin gaan geloven.
Ik gun jou dat je angst je leven niet meer regeert ondanks dat jou die angst zo meegegeven is. Ik gun jou dat je jezelf welkom heet in deze wereld, daar waar anderen dat hadden moeten doen en nagelaten hebben. Ik gun jou dat je zelf gaat zien dat je er wel degelijk toe doet, juist als je dit niet gehoord en gevoeld hebt.
Wat zou van invloed zijn geweest?
Tijdens de zwangerschap, de bevalling en ook de periode daarna kan deze karakterstructuur ontstaan. In deze periode komt de meest basale hechting tot stand. Als je de meeste moeders met kinderen ziet in deze periode, dan zie je ook vaak die volledige symbiose tussen moeder en kind. Maar er zijn blijkbaar ook oorzaken waardoor die basale hechting niet tot stand komt. En dan is die volledige symbiose tussen moeder en kind dus niet optimaal tot stand gekomen in die vroege beginfase. Oorzaken die een rol kunnen spelen bij het ontstaan van deze karakterstructuur van jezelf is bijvoorbeeld dat jouw moeder ongewenst of ongepland zwanger was van jou. Of dat je moeder een zeer zware bevalling had van jou. Of dat je te vroeg geboren bent, en je in een couveuse terecht kwam. Maar het kan ook zijn dat jouw moeder emotioneel niet of onvoldoende beschikbaar was voor jou, je niet knuffelde. Of dat je moeder heel angstig was zelf. Ook kan het zijn dat je als kind heel veel alleen gelaten bent. Of dat één van je ouders zich vijandig opstelde naar jou als baby of kind. Of misschien hoorde je wel alleen wat er niet goed was, en waren er geen uitingen van liefde en van geborgenheid en positieve waardering.
Moeilijk dus als jouw eerste ervaringen in het leven angstig, onveilig of eenzaam waren. Anderen of de wereld om je heen kunnen dan heel vijandig lijken. Je voelt je bedreigt in jouw bestaan. Je bent angstig / Je ervaart existentiële angst. Om te overleven zul je, steeds wanneer je deze dreiging van jouw bestaan voelt, een toevlucht nemen naar je hoofd. Hierdoor wordt jouw gevoel afgesneden en voel je niet meer die angst of de pijn. Er komt een splitsing tussen je lichaam en je geest. En eigenlijk zorgt dit alles ervoor dat het moeilijk voor je is om individu te zijn of te worden.
Hoe dan!
Je hebt bestaansrecht. Maar het is een voorwaarde dat je ook voelt dat je er mag zijn. Dat je iemand bent. Ook je lichaam is onderdeel van jouw zijn. En ook jouw gevoel is dat. En niet alleen je geest is de drijvende kracht. In je lichaam leer je jezelf kennen. Voel waar je blokkades zitten. De vlucht naar het spirituele of de hogere dimensie moet je op jouw tempo leren opgeven. Het is een noodzaak dat je weer in contact komt met de werkelijkheid, met jouw werkelijke zelf. Vluchten hoeft niet (meer). Het zou mooi zijn als de pijn die ervoor zorgt dat je liever alleen bent dan risicovol verbonden bent, geheeld wordt. Je eerdere ervaringen fluisteren je waarschuwingen in, maar durf met je lichaam en met de buitenwereld in contact te treden. Ervaar alsnog het welkom in de wereld. Ervaar dat er naast jouw vertrekken er ook zoiets is als terugkomen en blijven. Dat er naast afstand ook nabijheid is. En dat verbinding samen kan gaan met behoud van eigenheid. Wat is er fijner dan bedding, rust en richting te gaan ervaren. Wortelen in jezelf doe je als je het leven en jezelf neemt zoals het is. Durf ECHT aanwezig te zijn in je huidige situatie en dus in het hier en nu.
dit blog schreef ik op vraag van Paul de Bruin van http://www.diepercoachen.nl en is ook op zijn website gepubliceerd. Tevens een goede coach/counselor/trainer voor als je verder wilt met dit thema!